خدایا من در کلبه حقیرانه خود کسی را دارم که تو در ارش کبریایی خود نداری

منچون تویی را دارم

وتو چون خود نداری

نفسم تنگ شده باز هوا میخواهم 

به چه رویی بنویسم که تو رو میخواهم 

وقت باران همه ی پنجره ها می رقصند 

باز کن پنجره را باز،هوا میخواهم ...

هربار که میخواهم به سمتت بیایم

یادم می افتد "دلتنگی"

هرگز بهانه خوبی برای تکرار یک "اشتباه "نیست

"انا گاوالدا"

یک رنگ که باشی زود چشمشان را میزنی

خسته میشوند از رنگ تکراریت

این روزها دوره ی رنگینکمانهاس...

گاهی نمی دانی از دست داده ای ...... یا از دست رفته ای

آن روزها گنجشک را رنگ میکردن جای قناری میفروختن 

این روزها هوس را رنگ میکنند وجای عشق میفروشند

آن روزها مال باخته میشدی

این روزها دلباخته...

حوصله ام برفی ست!

بایک عالمه قندیل دلتنگی،

از گوشه ی دلم آویزان!

آهای!

کافیست کمی "ها"کنید،

تا آب شوم...

آدمهای ساده را دوست دارم...

همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند...

همان ها که برای همه لبخند دارند...

همان ها که همیشه هستند ...

برای همه هستند...

آدمهای ساده را باید مثل تابلوی نقاشی ساعتهاتماشاکرد

عمرشان کوتاه است...

بس که هرکسی از راه میرسد

یاازشان سو استفاده میکند

یازمینشان میزند

یادرس ساده نبودن بهشان می دهد

آدم های ساده را دوست دارم

بوی ناب "آدمییت"میدهند

(دکتر شریعتی)