چنان آزرده از خویشم که میکوبد به تنهایی

نهال خشک احساست به دشت سرد احساسم

چرا نالان شوم از زخم های درد تنهایی

که زخم بیکران دیدم ز دست سرد شیدایی

چنان کوبد به سندان ریشه های سست دندانم

که تا صبح عدم از غصه میخوانم

مرنجانم مرنجانم منم آن مرغک بی بال

که هردم در سکوت قصه میمانم

گهی از شوق مسرورم

گهی تا عرش میرانم

ولی آخر نفهمیدم

چرا بیهوده میخوانم

شعر از:بابک.خ

نظرات شما عزیزان:

mehdy5471

ساعت9:10---8 خرداد 1392

[وب سایت]

سلام وب خیلی قشنگی داری . خوشحال میشم به منم سربزنی مطئنم مطالبم خیلی به دردت میخورن...اگه هم مایل بودی لینکم کن وبهم خبر بده تا لینکت کنم

تیک تاک

ساعت7:58---23 ارديبهشت 1392

من خدایی دارم... که در این نزدیکیست...
با وجود اون احساس تنهایی نمیکنم
ممنون از وبلاگت ...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: